شعرو شاعری در مورد اسفراین

  یک شعرزیبا در باره اسفراین

درخرا ســـان شمالی دوسـتان                    شـــهرزیبای ست ، بـــا آب روان

نام آن بود ست شــهرمهرگان                     مردمش خوش خلق وخوب مهربان

اســـفراین هست نام دیـگرش                   احـمد موسی ا ست زیب و زیـورش

شهر بلقیسش نمادی دیگرست                    بـرج هـــا را تــاج عزت برسرست

مردمش دل زنده و مهمان نواز                  راد مــرد و قـهرمـان و پــاکــــباز

مرد میدانند و خوب و بی ریـا                    دین مــدار و صــالـــح و اهل دعا

عــارفا نش اهـل دانش از ازل                   صــاحب شـــعر قــصیده یا غـزل

آن یکی نـا مــش عـــلی آذری                مــرد عــلم وعــاشق فـــن آوری

شاعر خوش ذوق و یک صاحب اثر             شیخ بیدوازی ست ، مــردی با هنر

حــا می فــردوسی شیرین زبان               آن ابوالعـــباس خـوب و پــرتـوان

بوالفتوح وبوالمــظفر، صدردین                 عالم تفسیر قـــــــــرآن در زمین

سندی وجنید و یحیی ابن حسن             جمــله در دا نش حـریص واهل فن

از وجــود قــــاریان خـوش نوا               دارقـــرآن ست نــــام شــــهر ما

منظرش زیـــبا و باغش پـرثمر               شـــا مل الــــطاف حی دادگــــر

دره ی سرسبز و خوب کـاویان               بـــیدواز و کوهــــــسار اردغـــان

از وجود چشـمه سار و جویـبار                نقش خـلقت را نــموده آشـــــکار

مــرکز ترویج قـــرآن زنده باد             اســفراین شــهر خــوبــان پاینده باد

                                                      شاعر:موسی الرضا علی نیا جوشقانی اسفراین

 *********************

شعر در مورد اسفراین

*********************

خوشا اسفراین و آب جاجش       خوشا آن مردمان مهربانش

الهی رنگ غم هرگز نگیرد       زمین سبز و آبی-آسمانش

خوشا اسفزاین و آن میدان کشتی  ده بیدواز  و رویین و کوشکی

خوشا اردیبهشتی کز ساریگلش    به زرد و کاستان آیی به گردش

خوشا اسفراین و ایام بهارش     چمنزاران سبز و لاله زارش

چو شبنم می نشیند روی برگ-   -شقایق های سرخ کوهسارش

خوشا اسفراین و آب چشمه سارش زوی ارناوه و گشت و گذارش

خوشا با برنوی بوزداغ بودن    که غوغا می کند فصل شکارش

خوشا و پارک قوری زیبا     که دل را می برد در فصل گرما

خوشا وقتی که در استخر آبش  ز شادی می شود هنگامه بر پا

خوشا اسفراین و ماه مهر و آبان   که زیباتر شود برگ درختان

برای صید کبک و قوچ کوهی  به سالوک و ساریگل باشی دربیابان

خوشا اسفراین و مزارع گندم        سحرگاه لطیف روستای بام

میان دره ی سرسبز دهنه اجاق    قناری چون بسازد یک رواق

خوشا اسفراین و رقص دلنشینش     ترانه های شادی آفرینش

به صحرا رفتن و آلاله چیدن       چو پرگل می شود روی زمینش

خوشا اسفراین وکوههای شاه جهانش  بلندی های کرکزو و آلبلاغش

شکوه دره های انوشیروان        صفای چشمه ی اردغانش

خوشا اسفراین و کوه خانگه و برا   شبی چادرزدن در سبزه زارش

بسوزه کرکو و کندک بجوشه     تو بنشینی به صحبت در کنارش

خوشا اسفراین و بوی نوبهارش    شکوفه های خوشرنگ انارش

خوش آن ابری که می بارد به نرمی  به روی لاله های بی شمارش

خوشا اسفراین و آن آب و هوایش      نسیم باغ های دلگشایش

چواز گلهای وحشی کوه پاکتل   شود مستور از سر تا به پایش

خوشا اسفراین و نذرگاه و بلقیس   صفای جنگل های سالوکش

خوشا روزی که آلاداغ پرگل     کند با لاله دامن را چراغان

خوشا اسفراین چون فصل گل آید   ز صحرایش چو بوی سنبل آید

خوشا شبهای مهتاب قشنگش      که از هر سو صدای بلبل آید

خوشا اسفراین و شهر آشنایش      که دل تنگه همیشه از برایش

هاجا هرکجا باشی دل تو       چومرغی می زند پر در هوایش